Αρπαγόφυτο

Πρόκειται για ένα ποώδες φυτό με ανθεκτικές ρίζες που ευδοκιμει σε αμμωδη ή πετρώδη εδάφη. Χαρακτηριστικό του τα γκριζοπράσινα φύλλα με ροζ άνθη σε σχημα τρομπέτας και βεβαιως οι καρποί του με το σχημα που εδωσε και το ονομα στο φυτό.Οι ρίζες του φυτού είναι πλουσιες σε βιοδραστικά συμπλοκα, με τα κυριοτερα απ αυτά να είναι οι γλυκοζίτες αρπαγοσίδη, αρπαγίδη και προκαμπίδη . Για την παρασκευή βάμματος ή εγχύματος, χρησιμοποιείται κυρίως η ιδιαίτερα πικρή, βολβώδης ρίζα του φυτού.ΙδιότητεςΤο αρπαγόφυτο εχει αντιφλεγμονώδεις, αντιρρευματικές, αναλγητικές, αντιοξειδωτικές και διουρητικές ιδιότητες. Στην σύγχρονη βοτανοθεραπεία προτείνεται για: - Αντιμετωπιση αρθριτιδας και μυαλγίας- Ανακούφιση από ρευματοπάθειες και οσφυαλγία- Βελτιώνει την πέψη και την όρεξηΜάλιστα επιστημονικές έρευνες εχουν βρει δραστική ισχυ παρόμοια με ορισμένα Μη στεροειδη αντιφλεγμονωδη (Φενυλβουταζόνη) οσον αφορά τα μυοσκελετικά προβλήματα.Τρόποι χρήσης & δοσολογίαΤο έγχυμα αρπαγόφυτου μπορεί να παρασκευαστεί προσθέτοντας ένα κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένης ρίζας σε ένα φλιτζάνι με βραστό νερό και αφήνοντάς το σκεπασμένο για 15-20 περίπου λεπτά πριν το σουρώσουμε. Ένας ενήλικας μπορεί να καταναλώσει έως και τρία τέτοια αφεψήματα ημερησίως, ενώ η προτεινόμενη ημερήσια πρόσληψη του βοτάνου καλό είναι να μην ξεπερνά τα 2-2½ γραμμάρια.Το αρπαγόφυτο ωστόσο, μπορεί να καταναλωθεί και ως βάμμα, σκέτο ή μέσα σε νερό, χυμό, γάλα ή άλλο ρόφημα. Όσον αφορά την εσωτερική χρήση του βοτάνου, θα πρέπει να επισημάνουμε πως το χρονικό διάστημα, το οποίο κρίνεται αρκετό έως ότου δούμε σημαντικά αποτελέσματα από τη συστηματική λήψη του βοτάνου, κυμαίνεται μεταξύ 8 και 12 εβδομάδων.Η ρίζα του Αρπαγόφυτου συνιστάται να καταναλώνεται καθημερινά για διάστημα τουλάχιστον ενός μήνα. Ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλυτζάνι νερό, 3 φορές την ημέρα είναι η συνιστώμενη ημερήσια δόση. Το Αρπαγοφυτο δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.Η κατανάλωση αρπαγόφυτου αντενδείκνυται σε άτομα που ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή για τη ρύθμιση της πίεσής τους, με σακχαρώδη διαβήτη, έγκυες και ατομα με σοβαρες γαστρικες διαταραχες (ελκος).